ABP kiest voor zorgvuldigheid met renteafdekking
Achteraf bezien zou ABP volgens Henk Brouwer, voorzitter bestuur ABP op een artikel op de opiniepagina in de Volkskrant, er inderdaad beter aan gedaan hebben om het risico op een rentedaling meer af te dekken. Sterker nog, achteraf bezien zou ABP zich dubbel hebben moeten indekken tegen een rentedaling, want dat zou pas echt veel geld hebben opgeleverd. Maar dat is een vaststelling met de kennis van nu; kennis van een nerveuze en onvoorspelbare renteontwikkeling in de afgelopen jaren, als gevolg van de financile crisis. En als gevolg van de reactie van centrale banken en beleggers op deze crisis. Het zou mooi zijn geweest als ABP dat allemaal in 2007 zou hebben geweten, bij het kiezen van de mate waarin het fonds het renterisico zou moeten afdekken. Bij gebrek aan een glazen bol heeft ABP echter vertrouwd op een beleid, waarin verschillende factoren zorgvuldig worden meegewogen.ABP heeft wel degelijk het risico op een rentedaling afgedekt, ter grootte van 25% van de totale verplichtingen. Het afdekken van het renterisico is namelijk primair bedoeld om de invloed van de rekenrente op de waardering van de verplichtingen en daarmee op de dekkingsgraad te compenseren. De keerzijde is dat de renteafdekking invloed heeft op de beleggingen: hoe hoger de renteafdekking, hoe lager de kans op een goed beleggingsrendement wanneer de rente stijgt. En om op de lange termijn pensioenen uit te kunnen betalen heeft een fonds reel rendement nodig. Dat is uiteindelijk belangrijker dan een momentopname van de dekkingsgraad. Een fonds dat zich heeft ingedekt tegen een rentedaling, kan bij een stijging van de rente verliezen lijden op de renteswaps. Dat verlies kan al snel in de miljarden lopen. De beslissing van ABP in 2007 om circa 25% van het renterisico af te dekken, was onder meer gebaseerd op het feit dat de rente op dat moment op een historisch gezien zeer laag punt stond. En zelfs al had ABP de renteafdekking fors willen uitbreiden, dan zou dit wel degelijk marktverstorend hebben gewerkt en zelfs de rente een extra duwtje naar beneden hebben gegeven. De beperkte liquiditeit en beschikbaarheid van voornoemde swaps zijn een belemmerende factor voor een fonds van de omvang van ABP.Misschien wel het belangrijkste argument is de samenhang tussen het rentebeleid en het beleggingsbeleid van een pensioenfonds als ABP. Met een gemiddeld jaarlijks rendement van bijna 6% in de periode 2006-2012 (inclusief crisis) heeft ABP met beleggen 75 miljard aan het fondsvermogen toegevoegd. ABP zou in dezelfde situatie opnieuw dezelfde beslissingen nemen. Sterker nog: de rente is momenteel dusdanig laag, dat de kans dat deze zal stijgen groter wordt geacht dan dat deze zal dalen. Daarom breidt ABP ook op dit moment de renteafdekking niet uit. Een uitbreiding zou slechts ten koste gaan van de mogelijkheid om het fondsvermogen nog verder te laten groeien op het moment dat de rente eindelijk naar een meer normaal niveau beweegt.