Lastig cao-seizoen!
Een korte analyse
Het is hangen en wurgen voor de CMHF-verenigingen die momenteel onderhandelen over een nieuwe cao. Bob Dylan zei het al "the times they are a changin" en met name de werkgevers moeten daaraan wennen. Het is een werknemersmarkt geworden met dito eisen. Het Akkoord van Wassenaar met zijn loonmatiging als recept is ver weg.
De kabinetssectoren Politie, Defensie en Rijk waren vorig jaar rond toen de tijden nog relatief normaal waren (lees: toen de inflatiecijfers nog niet waren geëxplodeerd). De Rechtelijke Macht is de laatste kabinetssector waar nog een cao moet worden afgesloten over een groot deel van 2022. Dat is nu een extra lastige opgaaf. Anders dan vuilnisophalers hebben zij de publieke opinie niet mee, wel qua noodzakelijke publieke opgave, minder qua koopkrachtproblematiek. Maar óók hier geldt: kwaliteit is niet gratis. Naast loon is de voornaamste eis van de NVvR het bestrijden van de werkdruk.
Over vuilnisophalers gesproken, in de sector Gemeenten zijn de onderhandelaars op onderhandelaarsniveau rond. Het resultaat ligt nu bij de achterban. De andere decentrale overheden (provincies en waterschappen) waren al rond, met uitzondering van de veiligheidsregio's. De trend van nivellering is bij de decentrale overheden duidelijk zichtbaar. Deze trend was door de inzet van het Kabinet op dit punt vorig jaar al ingezet bij de kabinetssectoren.
NU '91 worstelt óók met deze aandacht voor de onderkant van het loongebouw. Niet dat het deze categorie wordt misgund, maar het gaat duidelijk ten koste van de eigen achterban, de middengroepen. Uit meerdere analyses blijkt dat de middengroepen het dikwijls zwaarder hebben, doordat zij allerlei toeslagen moeten missen en ook nog eens een hoge belastingdruk ervaren. Onze vakcentrale VCP vraagt hier op politiek niveau voortdurend aandacht voor.
De onderwijs cao's in het primair en voortgezet onderwijs lopen 1 mei 2023 af. Onderhandelingen zullen hier eveneens lastig worden. Gelijktrekking van de beide cao's was een succes van de bonden. Nu is de vraag: hoe houdt je hier de koopkracht vast met een dergelijke piek gedurende de afgelopen periode...?
Kortom, het zijn uitzonderlijke tijden door aan de ene kant de hoge inflatie en belastingdruk en aan de andere kant de nivellerende inzet van de publieke sector werkgevers. Een gevaarlijke combinatie die tot gevolg kan hebben dat nog meer ervaren en goed opgeleide publieke sectorprofessionals onze ziekenhuizen, scholen, veiligheidssectoren en dergelijke gaan verlaten.