Hopen op perspectief voor de publieke sector?
Met mijn weblog 'Hoop en perspectief' sloot ik het jaar 2020 af.
Ik sprak toen de hoop uit dat we in Nederland rond 1 juli met zijn
allen een 'midterm' feest konden houden. Een feest waarbij we
stilstaan bij hen die door de coronacrisis zijn getroffen en het
feit dat we corona uiteindelijk hebben overwonnen. Het ziet ernaar
uit dat we 1 juli as., vanwege een tekort aan vaccins, helaas niet
gaan redden. In het Verenigd Koningrijk lijkt dit wel te gaan
lukken. Premier Johnson wil op 21 juni a.s. tijdens een nationale
feestdag stil staan bij 'het verslaan' van corona.
Ik denk dat de coronaregels een grote rol gaan spelen bij de aanstaande verkiezingen. Het zou wel eens een 'gamechanger' kunnen zijn. Net als in veel andere Europese landen raakt het geduld bij de bevolking op. De solidariteit tussen sterk en zwak begint zowel economisch als 'geestelijk' af te nemen. De rek is eruit, de lente komt eraan en de gezonde en sterke jongeren willen weer sporten en naar school, colleges en feesten toe. Ik heb daar begrip voor. Hun leven staat 'stil' terwijl de golfbaan, bossen, fietspadden enz. bezet zijn door de mensen die onze jongeren beschermen. Ik zou het dan ook niet meer dan logisch vinden dat zodra het merendeel van onze 'kwetsbaren' één keer zijn ingeënt de teugels snel worden gevierd. Op deze wijze geven we perspectief aan onze jongeren en ondernemers.
Komt 2021 ook nog goed voor de medewerkers in de publieke sector? Onze politici beloven weer van alles en geven voor de verkiezingen cadeaus weg. Zo ontvangt het onderwijs 8,5 miljard euro om de gevolgen van Corona op te vangen. Een gegeven paard moet je niet in de bek kijken, maar het is eenmalig geld. Structureel extra personeel aanstellen is dan ook niet mogelijk.
Voor het personeel in de publieke sector is er vooralsnog
weinig hoop op een goede cao. De cao-onderhandelingen verlopen zeer
moeizaam. Bij de politie is een actietraject gestart. Bij Defensie
wordt er een ledenraadpleging gehouden: stemt u in met een
koopkrachtverlaging of wordt het tijd voor acties. Gezien het
loonbod dat er ligt, kan ik me niet voorstellen dat militairen
hiermee akkoord zullen gaan.
Bij de sector Rijk en Gemeentes zijn de cao-onderhandelingen
eveneens gestaakt. Ook hier van hetzelfde laken een pak: voor de
medewerkers is er geen geld voor een fatsoenlijke cao. Ook in de
zorg verlopen de cao-onderhandelingen stroef.
Tijdens de verkiezingsdebatten worden de publieke sector medewerkers de hemel in geprezen. Het woord salarisverhoging valt regelmatig. Als onze politici echter weer in Den Haag zitten zijn ze deze beloftes vergeten en gaan ze over tot de orde van de dag. Overladen met schouderklopjes blijft de publieke sector het werk uitvoeren. Gezien de (vacature) druk op de publieke sector zijn schouderklopjes niet voldoende. Voor de medewerkers in de publieke sector zal er snel duidelijkheid gaan komen, wordt het beleid 'behaalde (bezuinigings)resultaten uit het verleden bieden (bezuinigings)garantie voor de toekomst', doorbroken, of zijn dit de bezuinigingen waar de demissionair minister van Financiën naar hintte?
Marc de Natris,
interim-voorzitter CMHF